Marianne Hold w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych była niekwestionowanym symbolem niemieckiej kinematografii. Zagrała w około 30 produkcjach filmowych z gatunku Heimatfilmu.
Marianne Hold a właściwie Marianne Weiss [1] [2] urodziła się 15 maja 1933 roku w Piszu (do 1945 roku Johannisburg w Prusach Wschodnich). W wieku 12 lat wraz z matką opuściły dom rodzinny i wyjechały do Innsbrucka. Powodem wyjazdu był strach przed nadciągającą Armią Czerwoną. Ojciec naszej bohaterki walczył na frontach II wojny światowej, został uznany za zaginionego, nigdy do domu nie wrócił. W Innsbrucku matka Marianne ponownie wyszła za mąż przyjmując, wraz z córką, nazwisko Hold. W wyniku braku porozumienia i ciągłych scysji z ojczymem w 1948 roku Marianne ucieka z domu i udaje się do Wiecznego Miasta – Rzymu. Tam znajduje schronienie w klasztorze protestanckim, gdzie pracuje jako pomoc kuchenna. To właśnie tutaj rozpoczyna się artystyczne życie Marianne Hold.
Wkrótce rozpoczyna nową pracę. Dostała posadę asystentki w największym studio filmowym we Włoszech Cinecitta znajdującym się na przedmieściach Rzymu. Tu została zauważona przez reżysera Gabriela Pascala, który oferuje Marianne stypendium w szkole aktorskiej Cinecitta, a wkrótce także przez Luisa Trenkera [3], u którego zadebiutowała. W 1950 roku, w wieku 17 lat, zagrała swoją pierwszą poważną rolę w filmie „Barriera a settentrione” (znany w Niemczech pod tytułem: „Duell In den Bergen”). Od tego czasu grywała dosyć regularnie zarówno w filmach krótkometrażowych, jak i pełnometrażowych, a także w filmach dokumentalnych. W roku 1956 zagrała u boku jednego z amantów niemieckiego kina Gerharda Riedmanna w obrazie Haralda Reinla pt. „Die Fischerin vom Bodensee”. Film odniósł sukces a wraz z nim odtwórczyni głównej roli Marianne Hold, która od tej pory stała się gwiazdą tzw. Heimatfilm-ów. Ciekawostką jest fakt, że film jest do tej pory emitowany w stacjach regionalnych ze względu na wartości etnograficzno- geograficzno- kulturowe. W 1957 roku aktorka została twarzą okładki listopadowego (24) numeru magazynu „Film Revue” (Po raz drugi Hold pojawiła się na okładce pisma „Cine Revue” w sierpniu 1969 roku). W tym samym roku podczas zdjęć do filmu „Die Lindenwirtin vom Donaustrand” Marianne uległa wypadkowi samochodowemu. Odniesione rany nie przeszkodziły aktorce w dokończeniu zdjęć.
W 1964 roku ma miejsce przełomowy moment w życiu Marianne Hold. Otóż w lutym tego roku, podczas kręcenia zdjęć do filmu „Die Diamentenhölle am Mekong”, poznała, pochodzącego z Czech, aktora Fredericka Stafforda (Właściwie nazywał się Friedrich Strobel von Stein i wystąpił m.in. w filmie Alfreda Hitchcocka „Topaz”) i po 6 dniach znajomości wyszła za niego za mąż. W tym samym roku na świat przyszedł ich jedyny syn Roderick Stafford (ur. 4 grudnia). Aktorka będąc w stanie błogosławionym wystąpiła jeszcze w adaptacji powieści Karola Maya „The Yellow One” (znany także pod tytułem „Der Schut”) a następnie po urodzeniu syna, mając 31 lat, kończy karierę aktorską. Od tej pory czas jej zajmowała przede wszystkim opieka nad synem, a także malarstwo oraz pomoc młodym artystom na początku ich kariery. Jej ulubionym wykonawcą młodego pokolenia była amerykańska piosenkarka Barry White. We wrześniu 1973 roku artystka przeszła załamanie nerwowe, którego powodem były pogłoski o romansie jej męża z 25-letnią aktorką Margaret Rose Keil. [4] Niektóre źródła podają, że Marianne Hold leczyła się w klinice psychiatrycznej. Kolejne traumatyczne przeżycie miało miejsce 28 lipca 1979 roku, kiedy to artystka otrzymała wiadomość o śmierci Frericka Stafforda [5]. Po śmierci męża aktorka zrywa wszelki kontakt, nawet z przyjaciółmi m.in. wymienianym już Luisem Trenkerem czy aktorem Hansem von Borsodym, i wyjeżdża z Rzymu, gdzie dotychczas mieszkała, do Zurychu w Szwajcarii. Tam zmieniła nazwisko na Strobel i zupełnie zniknęła z życia publicznego. Ta słynąca z niezwykłej urody aktorka urodzona w Piszu umarła na niewydolność serca w swoim domu w Lugano, w malowniczo położonym miejscu w południowo-wschodniej Szwajcarii 11 września 1994 roku. Spoczęła na cmentarzu Witikon w Zurychu obok swego męża.
Bogusław Trupacz
Przypisy:
[2] W książce Ulfa H.W. Wöbckego „Johannisburg in Ostpreussen” z 2008 roku wymienia się rodzinę Weissów (Weiβ), która przed II woją światową zamieszkiwała w Piszu na ulicy Rybackiej.
[3] Piękna aktorka nie uniknęła także plotek na swój temat. Jedna z nich dotyczyła romansu z Trenkerem, dzięki czemu miała dostać główne role w jego filmach. Inną pogłoską był rzekomy potajemny ślub z 30 lat starszym, żonatym, włoskim wiolonczelistą Enrico Mainardim, do którego miało dojść w Boże Narodzenie 1960 roku.
[4] Tajemnicze jest jej pochodzenie. Nieznana jest ani jej data urodzenia ani miejsce urodzenia. Prawdopodobnie pochodziła z Niemiec. Do 1980 roku zagrała w kilkudziesięciu włoskich komediach, spaghetti – westernach a także brała udział w sesjach rozbieranych m.in. dla Playboya.
[5] F. Stafford ginie w katastrofie lotniczej, w wyniku zderzenia dwóch samolotów sportowych w Sarnen w Szwajcarii.
