Labusch (Labusz) Gottlieb (Bogumił) urodził się 24 sierpnia 1860 roku we wsi Rumy koło Dźwierzut. Jego rodzina pochodziła najprawdopodobniej z francuskich hugenotów, którzy schronili się w Prusach, pod koniec XVII wieku, w obawie przed prześladowaniami religijnymi.
Bogumił Labusz zwany Mazurskim Generałem był znanym działaczem polskim na Warmii i Mazurach. W 1896 roku zakładał Mazurską Partię Ludową, w 1907 roku został jej prezesem. Stworzył wiele instytucji polskich na Mazurach, jak Bank Ludowy w Szczytnie, liczne kółka rolnicze, czasopisma “Gazeta Ludowa” i “Mazur”. Zajmował się biblioteką Towarzystw Ludowych, w jego domu mieścił się skład wydawniczy serii “Czytelnia Mazurska Lewandowskiego”.
Szykanowany przez władze pruskie, w roku 1914 uwięziony za umieszczenie na dachu domu wielkiej rzeźby Orła Białego. Od 1918 reprezentant Mazur w Naczelnej Radzie Ludowej i Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu.
Dzięki jego wzorcowemu 70-h gospodarstwu pisano o nim w „Gazecie Ludowej”: „Kto chce mieć dobrą maszynę, ten niech porozmawia z mazurskim gospodarzem Labuszem, a nie z innym. Rodacy, swój do swego, popierajcie przemysł nasz!”. Władze pruskie, nie mogąc oficjalnie nic uczynić Labuszowi, nieustannie go inwigilowały. Gdy wybuchła I wojna światowa, mazurski działacz został aresztowany i oskarżony o zdradę stanu i działalność szpiegowską. Został jednak uniewinniony i zwolniony do domu.
Zwolennik przyłączenia Mazur do Polski bez plebiscytu. Zmarł w 1919 w Jezioranach roku po długiej chorobie. Pochowany w rodzinnym Hozębarku, przemianowanym w 1948 na jego cześć na Labuszewo.
Jego syn, także Bogumił Labusz działalność publiczną rozpoczął w roku 1920, w kampanii plebiscytowej, agitując za przyłączeniem Mazur do Polski.
Twórca Zjednoczenia Mazurskiego, wydawca czasopisma “Mazurski Przyjaciel Ludu”. We wrześniu 1939 aresztowany przez hitlerowców i osadzony w obozie koncentracyjnym w Stuthoffie. Po wojnie prześladowany przez władze PRL za protest wobec kolektywizacji i “pochodzenie”. Zmarł w 1976 roku.
Redakcja