W artykule pragnę przybliżyć wybitne postacie z rodziny Mireckich — major Marię Mirecką-Loryś oraz jej braci: ks. Bronisława, Adama i Leona.
„Okupacja sowiecka zniszczyła moralnie naród polski.
Niestety, ci zniszczeni moralnie przez komunizm i lewactwo
wciąż próbują mówić nam, jak powinna wyglądać Polska”.
Maria Mirecka-Loryś
Maria Mirecka urodziła się w 1916 roku w Ulanowie na Podkarpaciu. Jej ojciec, Dominik Mirecki, był urzędnikiem państwowym i często zmieniał miejsce pracy, a tym samym miejsce zamieszkania. Po przeprowadzce do Lwowa rodzina na dłuższy czas związała swoje życie z Kresami.
W 1937 roku Maria Mirecka rozpoczęła studia na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, na Wydziale Prawa Rzymskiego. Studia zostały przerwane wybuchem wojny. Po jej rozpoczęciu Mirecka kontynuowała działalność w ruchu narodowym. W 1940 roku została komendantką Narodowej Organizacji Wojskowej Kobiet. Po scaleniu NOW z AK awansowała na Komendantkę Główną Narodowego Zjednoczenia Wojskowego Kobiet.
Po wojnie Mirecka kontynuowała studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po krótkim aresztowaniu została objęta amnestią i wyszła na wolność. W grudniu 1945 roku, wraz z grupą działaczy narodowych, opuściła kraj i udała się do II Korpusu gen. Andersa w Ankonie. Po krótkim pobycie w Wielkiej Brytanii w 1952 roku, wraz z mężem Henrykiem Lorysiem, wyemigrowała do USA (Chicago).
Maria Mirecka miała siedmioro rodzeństwa. Pięcioro z nich jeszcze przed wojną działało w największej organizacji narodowej — Młodzieży Wszechpolskiej. Młodzież Wszechpolska w czasie pokoju działała na rzecz Wielkiej Polski, a w czasie wojny walczyła o wolną Polskę z oboma okupantami. Jeden z braci Mireckiej, Adam, kurier Stronnictwa Narodowego, został rozstrzelany przez komunistów w 1952 roku. Leon Mirecki, drugi brat, przeszedł ciężkie przesłuchania prowadzone przez Izaaka Fleischfarba (Józefa Światłę) oraz Adama Humera. W więzieniu spędził 10 lat. Trzeci brat, ks. Bronisław Mirecki (1903–1986), jako siedemnastolatek brał udział w bitwie pod Zadwórzem (1920) z konnicą Siemiona Budionnego. Przeżył jako jeden z nielicznych i — w akcie wdzięczności Bogu za ocalenie — został kapłanem. W czasie okupacji sowieckiej służył posługą kapłańską Polakom wywożonym na „nieludzką ziemię”. Banderowcy wydali na niezłomnego kapłana wyrok śmierci; ukraińscy nacjonaliści spalili jego dom, lecz ksiądz cudem ocalał. Mimo wielu represji ze strony komunistów po 1945 roku, odważny proboszcz ks. Bronisław Mirecki pozostał na parafii, mimo spalonego kościoła. Po 15 latach prześladowań został proboszczem w Hałuńczycach nad Zbruczem. Był jedynym kapłanem katolickim w ówczesnym obwodzie tarnopolskim.
Maria Mirecka-Loryś, jako obywatelka amerykańska, otrzymała zgodę na odwiedzanie brata-kapłana w Związku Radzieckim. Podczas wizyt przemycała „bibułę”, modlitewniki i Pismo Święte, za co otrzymała przydomek „Boża przemytniczka”. Po odzyskaniu przez Polskę wolności w 1989 roku powróciła do kraju i aktywnie działała w Związkach Kresowych. Brała udział w Jasnogórskich Zjazdach i Pielgrzymkach Kresowych oraz wspierała Ruch Narodowy w Polsce.
Jej działalność została doceniona – awansowano ją na stopień majora oraz odznaczono Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a także nagrodą Kustosza Pamięci Narodowej. Ostatnie lata życia spędziła w domu ojców bonifratrów, pozostając w doskonałej kondycji fizycznej i umysłowej. Jest bohaterką dwóch filmów dokumentalnych Ewy Szakalickiej: „Szkic do życiorysu” oraz „Przemytniczka Boża”.
Mjr Maria Mirecka-Loryś była przedstawicielką zasłużonej dla Polski rodziny, o której należy nieustannie przypominać. Zmarła w wieku 106 lat, 29 maja 2022 roku, w Święto Wniebowstąpienia Pańskiego.
Henryk Pejchert
