Depopulacja Włoch

Wprowadzenie

Wielkie imperium rzymskie upadło, bo szerząca się w nim rozwiązłość seksualna, doprowadziła je do zniszczenia jedności małżeńskiej, oraz do deprawacji dzieci i młodzieży. Zmarnowano młode pokolenia, które nie były w stanie podjąć odpowiedzialnych zadań za swój kraj. Ostatecznie imperium wielkich cesarzy przestało istnieć w V stuleciu po Chrystusie. Znamy powiedzenie: „Historia kołem się toczy”. A więc — historia się powtarza, kiedyś już tak było. Obecnie proces depopulacyjny, który trwa na ziemi włoskiej, od ponad 140 lat prowadzi w prostej linii do upadku tego pięknego kraju, tak bogatego w pomniki historii z czasów starożytnych i chrześcijańskich. Odpowiedzialnymi za zniszczenie populacji narodu włoskiego są socjaliści różnych barw: rewolucyjni, komunistyczni, nazistowscy, liberalni, antropologii kulturowej, genderowi oraz masoni różnych lóż, a także skrajne feministki.

Zmiany demograficzne mieszkańców Włoch na tle populacji ogólnoświatowej

W roku 1900 liczba ludności świata wahała się w granicach 1,64 mld [1] , a Włochów 32,4 mln [2], co stanowiło 1,97%. W kolejnych czternastu latach procentowy udział mieszkańców Włoch w stosunku do populacji ogólnoświatowej pomniejszył się o 0,01%.

W roku 1914 liczba ludności świata wzrosła do 1,8 mld [3], zaś Włochów do 35,7 mln, co stanowiło 1,96% udziału w populacji ogólnoświatowej. Podobnie było w 1925 r. Pierwsze cztery dekady XX w. były czasem największego udziału ludności włoskiej w populacji ogólnoświatowej. Ten udział ludności włoskiej w roku 1925 wynosił 2%. Od lat pięćdziesiątych XX w. widać, że z każdym rokiem jej udział maleje. W wieku XX liczba ludności wzrosła niewiele ponad półtora raza.

W ciągu ostatnich studwudziestu lat udział ludności mieszkającej w granicach państwa włoskiego w stosunku do populacji ogólnoświatowej spadł prawie trzykrotnie. W roku 2020 wynosił niewiele ponad 0,77 procent.

Udział mieszkańców Włoch w populacji ogólnoświatowej w latach 1900-2020

Źródło: Populacja na świecie, http://population.city/ (dostęp: 07 .12. 2021 r.); Zob. Włochy – populacja, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Italy, (dostęp: 12 .12. 2021 r.); Obliczenia własne.

Udział procentowy mieszkańców Włoch
w populacji ogólnoświatowej w latach 1900-2020

Źródło: Obliczenia własne

W pierwszej połowie XX w. zauważamy nieznaczny spadek ludności w stosunku do populacji ogólnoświatowej. Pierwsza wojna światowa i pandemia grypy hiszpanki pomniejszyły populację Włochów o około 0,9 mln [4], a II wojna światowa o około 0,5 mln.

Po roku 1950 z każdą dekadą udział mieszkańców Włoch w populacji ogólnoświatowej pomniejszał się dość dynamicznie. W ostatnich dwóch dekadach udział Włochów w populacji ogólnoświatowej spadł poniżej jednego procenta, a przed stu laty wahał się niemal w granicach 2%. Co było przyczyną tak dużej zapaści demograficznej mieszkańców Włoch, kto do tego się przyczynił? Zapaść demograficzną na Półwyspie Apenińskim poświadczają wskaźniki dzietności.

Wskaźniki dzietności we Włoszech
w latach 1890-2020

Źródło: Zob. Włochy – populacja, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Italy, (dostęp: 12 .12. 2021 r.)

We Włoszech współczynnik dzietności na przełomie XIX i XX w. wahał się od 4,95 do 4,39. W ciągu dwóch dekad spadł o 0,59 punktu. Idee cywilizacji śmierci na Półwysep Apeniński zaczęły docierać pod koniec XIX stulecia. Środowiska propagujące ograniczanie dzieci w rodzinach podejmowały wiele różnego rodzaju inicjatyw propagujących środki antykoncepcyjne i aborcję. Pod koniec XIX stulecia na kobietę w wieku rozrodczym przypadało prawie pięcioro dzieci. Rodziny były wielodzietne. Po dwóch dekadach liczba dzieci na kobietę w wieku rozrodczym pomniejszyła się do czworga. Negatywne oddziaływanie środowisk feministycznych na włoskie kobiety było już widoczne.

Propaganda środków antykoncepcyjnych

Nowym impulsem w propagowaniu idei rewolucji seksualnej było założenie w 1913 r. pisma zatytułowanego „Edukacja seksualna”. Czasopismo miało charakter popularyzatorski, docierało do dość sporej liczby mieszkańców Włoch. Podejmowano w nim tematy dotyczące seksualności, świadomej prokreacji czy kontroli urodzeń. Celem pisma było wprowadzenie zmian w utrwalonej moralności, a także dokonanie zmiany kulturowej wśród mężczyzn i kobiet. W artykułach podpierano się badaniami naukowymi, które w oczach czytelników miały uwiarygodniać lansowane idee [5]. Propaganda „świadomego macierzyństwa”, środków antykoncepcyjnych i regulacji urodzeń powodowała zmniejszanie się liczby dzieci w rodzinach. Co przyczyniało się, wprawdzie powoli, ale skutecznie, do obniżania współczynnika dzietności. Malała liczba dzieci w rodzinach włoskich. Przed II wojną światową liczba dzieci na kobietę w wieku rozrodczym zmalała do trojga. W ciągu pół wieku współczynnik dzietności pomniejszył się o dwa punkty. Oddziaływanie środowisk feministycznych i socjalistów komunistycznych na Włoszki było bardzo mocne.

Po II wojnie światowej środowiska skupione wokół idei socjalistycznych bardzo szybko podjęły działania depopulacyjne wśród Włochów. Środowiska feministyczne i lewicowe w 1953 r. założyły Włoskie Stowarzyszenie Edukacji Demograficznej (L’Associazione italiana per l’educazione demografica), którego jednym z pierwszych celów było doprowadzenie do uchylenia art. 553 Kodeksu Karnego, który zakazywał reklamowania i sprzedawania środków antykoncepcyjnych. Ponadto podejmowano działania w zakresie zmiany prawa, które pozwoli na wdrażanie propagowania środków antykoncepcyjnych, aborcji, edukacji seksualnej czy szacunku do zachowań contra natura (np. homoseksualizm). Propaganda bardzo często obejmowała wiele płaszczyzn życia społecznego i politycznego.

W roku 1955 otwarto w Rzymie poradnię propagującą środki antykoncepcyjne. Przez całe lata Stowarzyszenie prowadziło walkę na rzecz liberalizacji prawa do stosowania środków niszczących życie i legalizację aborcji [6] .

Zalegalizowanie sprzedaży pigułki antykoncepcyjnej

Pigułka antykoncepcyjna pojawiła się we Włoszech w 1963 r., ale nie została dopuszczona od razu do sprzedaży. Była rozprowadzana poza aptekami [6]. Wprowadzenie jej do sprzedaży w 1971 r. było ogromnym sukcesem środowisk feministycznych i socjalistów liberalnych [7]. Środki antykoncepcyjne w wolnej sprzedaży pojawiły się dopiero w roku 1976. Jeszcze w 1970 r. współczynnik dzietności wynosił 2,43. Po dziesięciu latach, po wprowadzeniu do sprzedaży środków niszczących płodność, współczynnik dzietności spadł w 1980 r. do 1,68. Poniżej współczynnika zastępowalności pokoleniowej. Przez ponad czterdzieści lat Włochy z każdym rokiem stawały się narodem coraz starszym, z coraz większą grupą osób w wieku poprodukcyjnym. W roku 2020 Włosi należeli do narodów Europy z najwyższą średnią wieku – 45,9 [8].

Prawna legalizacja rozwodów

W roku 1974 środowiska feministyczne i lewicowe zdobyły kolejny bastion życia społecznego, który był fundamentem życia narodu od setek lat. Wprowadzono rozwody. Małżeństwo przestało cieszyć się stabilnością i nierozerwalnością.

W latach siedemdziesiątych XX w. telewizja włoska rozpoczęła nadawanie programów dotyczących seksualności. Był to kolejny krok w rewolucji obyczajowej, który obniżył moralność społeczeństwa włoskiego. Prowadził również do niszczenia w wymiarze masowym rodziny oraz deprawował młodzież i dzieci [10].

Aborcja

We Włoszech proceder zabijania dzieci nienarodzonych zalegalizowano prawnie w 1978 r. W szpitalach zabicie dziecka nienarodzonego jest darmowe. Zaś w placówkach aborcyjnych koszt zabójstwa dziecka nienarodzonego waha się w granicach 1000 euro [9]. Według badań R. Johnstonsa w latach 1975-2020 we Włoszech zabito około 6,5 mln dzieci nienarodzonych. W pierwszej połowie lat osiemdziesiątych XX w. rocznie zabijano ponad 200 tys. dzieci nienarodzonych. W imię „wolności” Włosi wyzbywali się przyszłości narodu, hołdując hasłom feministycznym i socjalistom komunistycznym. Rozpropagowanie znacznie wcześniej środków antykoncepcyjnych i wprowadzenie do sprzedaży pigułki antykoncepcyjnej nie przyczyniło się do tak dużej liczby aborcji jak w innych krajach. Znacznie większa była aborcja w Rosji czy w Polsce niż we Włoszech. Choć i tak żniwo cywilizacji śmierci było bardzo duże.

Emigracja i imigracja

Pierwsza fala emigracyjna, trwająca w latach 1880-1980, pomniejszyła populację mieszkańców Włoch o około 18,7 mln . Kolejna fala rozpoczęła się z początkiem XXI stulecia, Włochy opuściło około 5,6 mln obywateli (dane z 2021 r.). W ciągu 140 lat populacja pomniejszyła się o około 24,4 mln. Włosi emigrowali do krajów Europy Zachodniej oraz obu Ameryk i Australii [10].

Obecnie imigranci stanowią dość pokaźną grupę w społeczności włoskiej, liczą około 6,1 mln mieszkańców [11].

Emigracja na przestrzeni 140 lat znacznie bardziej uszczupliła populację włoską niż imigranci. Różnica tych dwóch grup wynosi około 18,3 mln osób, na niekorzyść emigracji. Czy grozi to samo Włochom co Niemcom, Włochy bez Włochów? Naród liczący tyle tysięcy lat może zakończyć swój marsz dziejowy w XXI stuleciu.

Prognozowana liczba mieszkańców Włoch bez turbulencji dziejowych

A zatem, jaka byłaby liczba ludności Włoch bez turbulencji dziejowych, gdyby zachowano płodność z początków XX stulecia? Poszukajmy na to pytanie odpowiedzi. Z obliczeń prowadzonych na przykładzie Polski udało się nam ustalić, że populacja ludzkości na świecie w 2020 r., bez turbulencji dziejowych, liczyłaby około 13,55 mld [12]. W roku 1900 udział mieszkańców Włoch w populacji ogólnoświatowej wynosił 1,97%. A zatem, gdyby ten udział się utrzymał na podobnym poziome przez ponad 120 lat, mieszkańcy Włoch w 2020 r. liczyliby około 266 mln. Było by to mocarstwo światowe, a na jeden kilometr kwadratowy przypadałoby 880 osób. Ale tak tak się nie stało, a teraźniejszość również temu nie sprzyja.

A zatem co było głównym czynnikiem depopulacyjnym?

W roku 2020 w granicach Włoch mieszkało około 60,4 mln osób [13]. W ciągu 120 lat w wyniku I wojny światowej i pandemii grypy hiszpanki Włosi stracili około 0,9 mln mieszkańców, II wojna światowa uszczupliła populację włoską o 0,5 mln. Życie ludzkie nie przebiega z dokładnością matematyczną, przysparza różnych perypetii, dlatego też poronienia i inne zdarzenia losowe pomniejszyły populację Włochów o około 6 mln dzieci [14]. W wyniku aborcji Włochów ubyło o około 6,5 mln. Emigracja spowodowała ubytek ludności o około 24,4 mln mieszkańców Włoch, zaś imigranci zasilili społeczność włoską, przybyło ich około 6,1 mln. Łącznie wszystkie turbulencje dziejowe pomniejszyły liczbę mieszkańców Włoch na przestrzeni 140 lat o 32,2 mln. Wraz z obecnymi mieszkańcami Włoch otrzymujemy 92,6 mln osób. Do 266 mln brakuje nam jeszcze 174, 3 mln. Ta grupa ludzi nie ujrzała światła dziennego z powodu antykoncepcji [15].

Liczba mieszkańców Włoch w 2020 r.
i główne czynniki depopulacyjne

Źródło: Obliczenia własne

Główne czynniki depopulacyjne we Włoszech i liczba mieszkańców w 2020 r.
(w milionach)

Podsumowanie

Z końcem XIX stulecia na ziemi włoskiej rozpoczął się powolny, ale bardzo skuteczny, proces niszczenia populacji. Pierwsze idee depopulacyjne docierały z krajów Europy Zachodniej i Ameryki Północnej. Propagowano ograniczanie potomstwa w rodzinach, co z czasem zaczęło przynosić opłakane skutki. Po rozpoczęciu wydawania w 1913 r. skrajnie lewicowego pisma „Edukacja seksualna” liczba dzieci w rodzinach zaczęła się bardzo szybko kurczyć. W ciągu pierwszego półwiecza XX wieku liczba dzieci na kobietę w wieku rozrodczym pomniejszyła się prawie dwukrotnie. Druga połowa XX w. była czasem totalnej zapaści demograficznej. Głównym czynnikiem depopulacyjnym we Włoszech były środki antykoncepcyjne, a przede wszystkim pigułka antykoncepcyjna.

Ks. dr hab. Krzysztof Bielawny
Elbląg

Przypisy:

[1] Zob. Świat – populacja 1800-2100, http://populacja.population.city/world/, (dostęp: 30 .11. 2021 r.)
[2] Zob. Włochy – populacja, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Italy, (dostęp: 12 .12. 2021 r.)
[3] Zob. Populacja świata, http://populacja.population.city/ (dostęp: 14 .06. 2021 r.)
[4] Zob. Starty – I wojna światowa, https://pl.wikipedia.org/wiki/I_wojna, (dostęp: 11 .12. 2021 r.); Zob. Włochy – populacja, https://en.wikipedia.org/wiki/Demographics_of_Italy, (dostęp: 12 .12. 2021 r.)
[5] Zob. M. Loconsole, Storia della contraccezione in Italia tra falsi moralisti, scienziati e sessisti, Bologna 2017, s. 98-137.
[6] Zob. Zdrowie seksualne we Włoszech, https://www.justlanded.com/english/Italy, (dostęp: 07. 12. 2021 r.)
[7] Zob. M. A. Bracke, Planowanie rodziny, pigułka i agencja reprodukcyjna we Włoszech, 1945–1971: Od „świadomej prokreacji” do „nowego podstawowego prawa”?, https://www.tandfonline.com/, (dostęp: 14 .12. 2021 r.)
[8] Zob. A. Salvati, Wyludnianie się małych włoskich gmin, https://www.notizieitalianews.com (dostęp: 11 .09. 2020 r.)
[9] Zob. Czy we Włoszech jest legalna aborcja? Do kiedy aborcja we Włoszech?, https://belsole.pl/aborcja-we-wloszech/ (dostęp: 14 .12. 2021 r.)
[10] Zob. Italian diaspora, https://en.wikipedia.org/wiki/Italian_diaspora, (dostęp: 08 .12. 2021 r.)
[11] Zob. Imigranci stanowią już 10 procent ludności Włoch, https://www.pb.pl/ (dostęp: 09 12. 2021 r.)
[12] Zob. K. Bielawny, Dramat depopulacji, „Nasz Dziennik” 2021, nr 188, z 16 VIII.
[13] Zob. Liczba ludności Włoch, https://www.populationof.net/pl/italy/ (dostęp: 12 .12. 2021 r.)
[14] Obliczenia własne na podstawie opracowania R. Johnstona, Historical abortion statistics, Russia, http://www.johnstonsarchive.net/policy/abortion/ab-russia.html, (dostęp: 02. 12. 2021 r.)
[15] Na temat działania środków antykoncepcyjnych i aborcji odnajdujemy dość sporo informacji w brytyjskim tygodniku medycznym „The Lancet”, wydawanym od 1823 r. Od wielu lat pismo stawało się platformą intensywnej propagandy cywilizacji śmierci, z której korzysta Instytut Guttmachera propagujący środki antykoncepcyjne i aborcję jako dobrodziejstwo ludzkości. Naukowcy z różnych stron świata publikują swe badania, posługując się nowomową. Używają bowiem pojęć kluczy: regulacja urodzeń, świadome macierzyństwo, planowanie rodziny, zdrowie reprodukcyjne czy płeć kulturowa. Wspierają i uzasadniają działania środowisk aborcyjnych. Zob. J. Bearak, A. Popinchalk, B. Ganatra, A-B. Moller, Ö. Tunçalp, C. Beavin, L. Kwok, L. Alkema, Unintended pregnancy and abortion by income, region, and the legal status of abortion: estimates from a comprehensive model for 1990–2019, The Lancet 2020, t. 8, s. E1152-E1161; Zob. J. Cleland, A. Conde-Agudelo, H. Peterson, J. Ross, A. Tsui, Contraception and health, The Lancer 2012, t. 380, s. 149-156.