Początki narodowego socjalizmu są związane z założoną w 1919 roku Niemiecką Partią Robotników przemianowaną w 1920 roku na Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników (NSDAP). Partia ta była jednym z wielu ekstremistycznych lewicowych ugrupowań politycznych, które pojawiły się w Niemczech po I wojnie światowej. Wraz z początkiem wielkiego kryzysu gospodarczego szybko zyskała rozgłos i znaczącą pozycję polityczną. Po wyborach w 1932 r. NSDAP stała się najliczniejszą partią w niemieckim parlamencie.
Lewicowy charakter powstałej w latach 1919-20 partii wytworzył, kłopotliwą do dnia dzisiejszego, sytuację dla europejskiej lewicy. Lewicy, która czyniła i czyni wiele, aby zamazać lewicowy charakter NSDAP i budować stereotyp, że narodowy socjalizm to nie dziecko ruchu lewicowego, ale prawicowego. Narodowy socjalizm był i jest traktowany przez partie lewicowe oraz liberalno-lewicowe media jako zjawisko związane ze skrajną prawicą zarówno w sensie ideologicznym, jak i politycznym. Tego rodzaju pogląd funkcjonuje od dziesięcioleci na zasadzie bezdyskusyjnego aksjomatu, który w liberalno–lewicowych (najczęściej mainstreamowych) mediach powielany jest po dzień dzisiejszy.
Tymczasem narodowy socjalizm to ewidentnie odmiana socjalizmu, którego narodziny były związane z ruchem robotniczym i defaworyzowanymi grupami społecznymi, funkcjonującymi w systemie kapitalistycznym, w imieniu których twórcy tego ruchu wysunęli rewolucyjny program przebudowy świata. Obecność słowa „socjalizm” w nazwie NSDAP wskazuje na socjalistyczny rodowód i charakter tej siły politycznej. Zapowiedź rewolucji była obecna od narodzin doktryny narodowego socjalizmu, podobnie jak chęć zbudowania egalitarnego społeczeństwa, które sprawy własności odda pod silny nadzór państwa, a gospodarkę wolnorynkową zastąpi gospodarką sterowaną przez państwo. Narodowy socjalizm postulował m.in. komunalizację wielkich domów towarowych, wprowadzenie niskooprocentowanych pożyczek dla drobnych kupców, uchwalenie prawa do konfiskaty ziemi na cele społeczne bez odszkodowania. Był zdecydowanie krytycznie nastawiony wobec religii, odrzucał demokrację, twierdząc, że jest to ustrój pozwalający utrzymywać władze w rękach uprzywilejowanych.
Postulował też podniesienie poziomu zdrowia narodu poprzez objęcie opieką matki i dziecka. Gloryfikował ludzi pracy, a zwłaszcza robotników. Posługiwał się czerwonym kolorem, świadomie nawiązując do czerwieni socjalistycznych robotniczych sztandarów. Zaś zaraz po objęciu władzy w 1933 roku 1 maja uczynili narodowi socjaliści świętem państwowym w III Rzeszy pod nazwą ,,Narodowy Dzień Pracy„. Po zajęciu Austrii w 1938 roku i przeprowadzeniu plebiscytu w sprawie jej włączenia do Niemiec święto to wprowadzono również i tam. Do dziś w obu tych krajach (Niemczech i Austrii) jest ono nadal.
Socjalizm w NSDAP stanowił jeden z trzech (oprócz nacjonalizmu i rasizmu), ideowo-politycznych fundamentów tego lewicowego ruchu. Hitler był socjalistą, który zwalczał marksistowski model socjalizmu nie dlatego, że był antysocjalistą, lecz z tego powodu, iż uważał marksizm za żydowskie narzędzie do zdobycia panowania nad światem. Lewicowość narodowego socjalizmu była też związana z kreowaniem, przez niego, dyktatorskiej koncepcji sprawowania władzy oraz idei przewodniej roli partii w państwie, a także idei walki, co prawda nie klas, ale ras. Przemoc traktował ten lewicowy ruch polityczny nie tylko jako usprawiedliwiony sposób zrealizowania swoich celów, a wręcz jako nieodzowny warunek wprowadzenia socjalistycznych przemian w Niemczech.
Nazizm od początku deklarował się jako ruch socjalistyczny, robotniczy i radykalny społecznie. Ruch chcący stworzyć lepszy dla Niemców świat. Członkowie NSDAP do końca istnienia III Rzeszy zwracali się do siebie per ,,towarzyszu”. III Rzesza oraz ZSRR to niemal lustrzane odbicia, więc trudno stawiać tezę, że jeden totalitaryzm był lewicowy, a drugi prawicowy. Pierwsi snuli plany zbudowania idealnej germańskiej Europy, a drudzy chcieli Europy i świata bezklasowego. Te dwa lewicowe totalitaryzmy, w imię budowy lepszego świata, rozpętały II wojnę światową, która pochłonęła dziesiątki milionów ofiar. Lewicowy charakter narodowego socjalizmu jest ewidentny.
Keram