Do opinii mieszkańców Olsztyna dotarła informacja o dramatycznym spadku liczby mieszkańców Olsztyna w latach 2008-2021.
- Rok 2008 – 174 026 mieszkańców
- Rok 2009 – 173 943 —//—
- Rok 2010 – 173 389 —//—
- Rok 2011 – 172 222 —//—
- Rok 2012 – 171 292 —//—
- Rok 2013 – 171 088 —//—
- Rok 2014 – 170 494 —//—
- Rok 2015 – 169 323 —//—
- Rok 2016 – 167 537 —//—
- Rok 2017 – 166 241 —//—
- Rok 2018 – 164 498 —//—
- Rok 2019 – 163 401 —//—
- Rok 2020 – 161 145 —//—
- Rok 2021 – 158 825 —//—
Od 2008 r. ubyło 15 201 mieszkańców, czyli 8.73 %!!
Mniej mieszkańców to:
a/ Mniejsze wpływy do budżetu miasta w tytułu udziałów w podatkach PIT ale też i CIT, obrotu nieruchomościami i innych danin. Gdyby tylko liczba mieszkańców nie spadła od 2008 wpływy tylko z podatku PIT, w samym tylko 2021, byłyby większe o około 30 mln złotych.
b/ Dławienie koniunktury gospodarczej szczególnie dla małych lokalnych firm / mniejsza sprzedaż w sklepach, mniej klientów w gastronomii, spadają ceny nieruchomości posiadane przez mieszkańców – szczególnie pod działalność gospodarczą.
c/ Wzrost kosztów utrzymania infrastruktury komunalnej / wodociągów, odbioru śmieci, komunikacji, obiektów sportowych. Mimo spadku liczby klientów koszty utrzymania tych urządzeń nie spadają, a dla mniejszej liczby korzystających, ceny dostępu rosną.
d/ Spadek liczby uczniów w szkołach obniża poziom dotacji oświatowej pochodzącej z budżetu państwa. W konsekwencji, jeżeli nie ma działań racjonalizujących koszty edukacji, a w Olsztynie ich nie ma, wymusza to zwiększoną dopłatę z budżetu gminy. Na co żali się Grzymowicz, tyle że nie widzi przyczyn a jedynie w skutki.
e/ Obniża się zapotrzebowanie na kulturę i sztukę, co redukuje osiągane przez nie wpływy, jednocześnie pogłębia frustracje tych środowisk.
f/ Spadek liczby mieszkańców oznacza starzenie się populacji, ze wszystkimi tego konsekwencjami: zwiększone zapotrzebowanie na usługi socjalne, pomoc społeczną, dodatkowe usługi opiekuńcze i zdrowotne.
g/ Spadek liczby mieszkańców zniechęca inwestorów / wewnętrznych i zewnętrznych / do aktywności gospodarczej.
Mimo tak dotkliwych skutków depopulacji Grzymowicz, Małkowski i ich otoczenie skupione wokół PO całkowicie lekceważy ten katastrofalny dla Olsztyna i Olsztynian proces. Skoro go nie zauważają albo twierdzą, że „nic nie można na to poradzić” nie podejmują żadnych działań naprawczych.
Proponujemy trzy cele strategiczne:
1. Zwiększenie bazy podatkowej generującej dochody budżetowe. Przez zachęty do rozwijania, podejmowania działalności gospodarczej przez inwestorów wewnętrznych i zewnętrznych.
2. Budowanie funkcji i instytucji metropolitalnych, zwiększających atrakcyjność miasta dla obecnych i przyszłych mieszkańców.
3. Głęboka racjonalizacja wydatków miejskich.
Co należy zrobić:
1. Skończyć wyścig z Mikołajkami o tytuł najspokojniejszego, cichego miasteczka położonego nad jeziorami.
2. Zaniechać działań zniechęcających inwestorów / wewnętrznych i zewnętrznych/, również propagandowych / w Olsztynie przemysłu nie będzie.
3. Przyjąć ambitny wieloletni plan rozwoju, którego celem będzie tworzenie z Olsztyna regionalnej metropolii.
4. Rozpocząć rzetelną na partnerskich zasadach współpracę z otaczającymi nas samorządami w zakresie wspierania działań wspólnych, czy uzupełniających się na przykład w: rozwoju gospodarczym, komunikacji, edukacji, mieszkalnictwie, kulturze.
5. Radykalnie zwiększyć podaż terenów przygotowanych pod budownictwo do celów gospodarczych i mieszkaniowych.
6. Uchwalić plany zagospodarowania przestrzennego, w pierwszej kolejności dla kluczowych, najatrakcyjniejszych inwestycyjnie części Olsztyna / śródmieście/.
7. Zaniechać podejmowania nowych inwestycji, które po ukończeniu będą tworzyły gigantyczne koszty, a nie będą rozwiązywały problemów ani budowały impulsów rozwojowych / budowy kolejnych linii tramwajowych czy projektów takich jak spalarnia odpadów.
8. Tworzenie spójnego systemu komunikacji wewnątrz miasta i połączeń z otoczeniem. Wykorzystanie możliwości jakie daje obwodnica Olsztyna, tak jako szlak transportowy, ale również miejsce do inwestowania. Powołanie z wykorzystaniem infrastruktury kolejowej – Kolei Aglomeracyjnej spiętej z istniejącą infrastrukturą transportową
9. Podjęcie nowych wyzwań: budowa nowego szpitala miejskiego, uruchomienie nowego teatru dramatycznego, powołanie teatru muzycznego, podniesienie olsztyńskiej delegatury Instytutu Pamięci Narodowej do rangi oddziału, zabieganie o ustanowienie w Olsztynie możliwie najwyższych rangą Sądów i Prokuratur.
10. Podjęcie starań o utworzenie na bazie Collegium Medicum UWM – Uniwersytetu Medycznego w Olsztynie.
11. Podjęcie starań o sprowadzenie do Olsztyna urzędu administracji centralnej.
12. Współpraca z Wojskiem Polskim, podjęcie starań o lokalizację w Olsztynie lub bliskich okolicach bazy wojsk NATO.
13. Odbudowa i rozbudowa obiektów sportowych.
14. Odbudowa roli Starego Miasta jako miejsca spotkań, gastronomii i handlu. Obniżenie do minimum opłat za prowadzenie ogródków letnich. Budowa w okolicy Starego Miasta parkingu.
15. Bliska współpraca z Warmińsko-Mazurską Specjalną Strefą Ekonomiczna.
16. Zdecydowane podniesienie wynagrodzeń pracowników Urzędu Miasta i podległych mu placówek.
* * *
Bez radykalnego zwrotu w polityce Olsztyna, nastawionego na rozwój, produkcję, tworzącego warunki ciekawego życia i znalezienia ambitnej dobrze płatnej pracy, inwestowania w swój biznes, współpracę z otaczającymi nas samorządami, budowania funkcji metropolitalnych, dobrze i wygodnie skomunikowanego wewnętrznie i zewnętrznie, dalszego rozwijania akademickiego charakteru miasta i ośrodka medycznego, wzmacniania obecności wojska Olsztyn będzie tracił mieszkańców, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
W trudnych, kryzysowych czasach najgorszym wyborem jest bezradne rozkładanie rąk i twierdzenie, że nic nie da rady zrobić, bo na nic nie ma pieniędzy.
Życie nie zna próżni, jeżeli Olsztyn nie chce rozwoju, nie chce inwestorów, nowych inicjatyw, budowania funkcji metropolitalnych to oznacza, że nie chce też mieszkańców.
A ci poszukają sobie innego miejsca do życia.
Jerzy Szmit
