Przemoc u źródeł Izraela

U podstaw powstania państwa izraelskiego leży tzw. Deklaracja lorda Balfoura z 1917 roku, która do dnia dzisiejszego jest kością niezgody. Jest to efekt dawnej imperialnej polityki Brytyjczyków. Po zrzeczeniu się mandatu bliskowschodniego Anglicy pozostawili zaogniony konflikt na terenie Palestyny, który jest punktem zapalnym aż do dzisiaj.

Powstanie państwa Izrael w 1948 roku poprzedziły akty przemocy o charakterze terrorystycznym. Jeszcze przed jego ogłoszeniem bojówki syjonistyczne pokazywały, że nie cofną się przed niczym, aby osiągnąć swój cel.

Jako pierwszy przykład należy podać atak terrorystyczny na hotel King David w centrum Jerozolimy, który pochłonął 91 ofiar, a 45 osób zostało rannych. Za zamach odpowiadała żydowska organizacja Irgun Cewai Leumi, którą kierował Menachem Begin, bojownik o państwo Izrael i premier w latach 1977-1983.

Następne wydarzenie miało miejsce 9 kwietnia 1948 roku. Był to atak terrorystyczny na palestyńską wioskę Dajr Jasin niedaleko Jerozolimy, przeprowadzony przez grupę militarną Lechi (Lahomei Herut Israel). Oddziałem dowodził Icchak Jeziernicki. W wyniku ataku zamordowano 254 osoby, w większości kobiety i dzieci.

Kolejnym brutalnym czynem była likwidacja palestyńskich obozów Sabra i Szatila w zachodnim Libanie, w których znajdowali się starcy, kobiety oraz dzieci. Akcja pod kryptonimem „Stalowy mózg”, podczas której zlikwidowano palestyńskie getta, była pierwszą tego typu od czasów II wojny światowej. Zamordowano wówczas 4 tysiące niewinnych i bezbronnych osób. Sto pojazdów opancerzonych oraz dwadzieścia buldożerów zrównało resztki osiedli z ziemią. Wydarzenie to miało miejsce 6 grudnia 1982 roku. Zgromadzenie Ogólne ONZ potępiło tę masakrę, uznając ją za akt ludobójstwa. Za odpowiedzialnego za masakrę uznano Ariela Szarona, wschodzącą gwiazdę izraelskiej polityki.

Na podane przykłady nakładają się współczesne wydarzenia związane z ostatecznym rozwiązaniem „kwestii palestyńskiej” w Strefie Gazy.

Izrael często wykorzystuje Holokaust oraz wyimaginowany antysemityzm jako tarczę dla swoich działań.

Henryk Pejchert