Protokoły Mędrców Syjonu od powstania wzbudzały i nadal wzbudzają wiele emocji. Historycy oraz literaturoznawcy zajmują się przede wszystkim autentycznością dzieła.
Przedstawianie domniemanych źródeł, które poprzedzały powstanie znanej nam wersji Protokołów, nie ma sensu, gdyż istniejące źródła w różnych publikacjach są powszechnie dostępne. Jednym z pierwszych źródeł Protokołów wg badaczy literatury jest powieść Hermana Goedsche „Briarritz” (1868 r.). Autor będący agentem pruskiego wywiadu, wydał powieść po nazwiskiem sir John Retchliffe. Niektóre elementy teorii Protokołów są zawarte w powieści Aleksandra Dumasa „Józef Balsamo”. W okresie afery Dreyfusa (1893-1895 ) we Francji wzrosło antysemickie nastawienie w Europie.
Sytuacja wynikła z nastrojów antysemickich w Europie napotkała na podatny grunt w carskiej Rosji, gdzie wrzenie społeczne wzrastało w przededniu rozruchów 1905 roku. Niepokoje społeczne wywołane skrajną nędzą rosyjskiego ludu widzącego przepych dworu cara oraz jego otoczenia były wspierane oraz finansowane przez intelektualistów oraz finansjerę żydowską rodzimą i międzynarodową. Jednym z dowodów na potwierdzenie powyższej sytuacji są między innymi tzw. dokumenty Sissona przekazane Amerykanom przez wywiad admirała A. Kołczaka. Przed klęską floty carskiej z Japończykami pod Czuczimą (1905 r.), tajna policja Ochrana na fali pogromów żydowskich na terenie Rosji (wg wielu historyków i badaczy literatury), sporządziła falsyfikat znany dzisiaj jako Protokoły Mędrców Syjonu (1903 r.).
Po raz pierwszy Protokoły ukazały się w gazecie carskiej „Russkoje Znamia” we wrześniu 1903 roku. W propagowanie Protokołów była zaangażowana cerkiew prawosławna usłużna carskiej władzy, której obowiązkiem było informowanie wiernych podczas nabożeństw wiernych o „żydowskim spisku”. Żeby lepiej zrozumieć sytuację diaspory żydowskiej nie tylko w Rosji, należy przywołać twórczość prof. Feliksa Konecznego, w szczególności jego wybitne dzieło „Cywilizacja żydowska”. Dzieło ukazuje genezę religii i kultury żydowskiej od czasów prehistorycznych, aż do narodzin syjonizmu oraz rozbicia mesjanizmu religijnego na korzyść mesjanizmu materialnego (konsumpcyjnego). Prof. F. Koneczny przedstawia genezę idei „Wielkiego Izraela” powstałej za panowania króla Dawida oraz Salomona. Zamiast spełnienia snu o wielkości, przyszedł podział królestwa oraz niewola babilońska. Sen pozostał, idea jest w ciągłej realizacji. F. Koneczny w swojej wybitnej publikacji wskazał na główną przyczynę główną przyczynę animozji wynikających pomiędzy Żydami a miejscową ludnością, która była wynikiem niezgodności reguł obowiązujących wewnątrz wspólnoty (żydowskiej), a stosunkiem do obcych (gojów). F. Koneczny nazywał taki stan, podwójną etyką stosowaną według potrzeb i zamierzonych celów.
Zdumiewającą sprawą, że większość publicystów podejmujących temat Protokołów, przemilcza przebieg I Kongresu Syjonistycznego (1897 r.) w Bazylei. Kongres odbył się w okresie 29-31 sierpnia 1897 roku w którym uczestniczyli delegaci światowych diaspor żydowskich. Wynikiem Kongresu było stworzenie zasad idei syjonistycznej, zwanej przez historyków Programem Bazylejskim.
Głównym oficjalnym celem Kongresu (Syjonistów), było wskrzeszenie państwa Izrael w Palestynie. Podczas Kongresu został zawarty sojusz z ruchem Hovevei Zion dla wzmocnienia światowego syjonizmu. Na Kongresie Teodor Herzl został wybrany prezydentem Organizacji Syjonistycznej, która miała się zbierać co roku. Obrady Kongresu miały miejsce w Stadtcasino Basel w głównej sali na parterze miały miejsce posiedzenia dla „profanów”, czyli dla prasy oraz zaproszonych gości, w górnych pokojach odbywały się nieoficjalne spotkania zarządu podejmującego kluczowe zadania stojące przed światowym syjonizmem. Moim zdaniem Protokoły Mędrców Syjonu zaczęły być redagowane podczas Kongresu, poza tym wiele założeń Protokołów Mędrców Syjonu znalazło się w Programie Bazylejskim, głównym programie światowego syjonizmu. Pozostałe przykłady oryginalności Protokołów podam w dalszej części artykułu.
Pierwszym zabiegiem światowego syjonizmu była próba założenia państwa żydowskiego, umiejscowionego między byłym Księstwem Warszawskim, a Rosją, pod nazwą Polin. Dyplomatycznym przygotowaniem do tego celu, służyły działania jednego z sygnatariuszy traktatu wersalskiego, przedstawiciela Wielkiej Brytanii premiera Dawida Lloyda Georga. Polityk żydowskiego pochodzenia nie krył antypolskich poglądów, robił wszystko, aby Polska wyszła z konfliktu wojennego jak najsłabsza i „kadłubowa”. Dzięki twardej postawie polskiej delegacji w Wersalu pod przewodnictwem Romana Dmowskiego oraz sukcesom militarnym marszałka Piłsudskiego, na wschodnich rubieżach przekreśliły plany Lloyda i syjonistów na utworzenie żydowskiego państwa lub enklawy (Polin). Jednak nie udało się uniknąć wszystkich działań D.Lloyda Georga. Jako przykład można podać powstanie Wolnego Miasta Gdańska oraz powołanie plebiscytów w okręgach: olsztyńskim, kwidzyńskim oraz Prusach Wschodnich, co w sposób wyraźny osłabiło II Rzeczpospolitą.
Powracając do roli carskiej Ochrany w propagowaniu stworzonej przez siebie jakoby fałszywki w postaci Protokołów można założyć, że stworzyli dokument w celu usprawiedliwienia słuszności pogromów ludności żydowskiej na terenie carskiej Rosji. Ochrana carska była znana z wielu działań, prowokacji oraz inspirowaniu zamachów. Aparat sprawnej tajnej carskiej policji został w dużej mierze przejęty przez Rosję komunistyczną. Znamy tę krwawą sztafetę śmierci: Czeka, NKWD, oraz FSB. Bez dostępu do rosyjskich archiwów z tamtych lat ciężko wydawać wiążące wyroki. Stawianie ostatecznego sądu, że Protokoły są dziełem Ochrany są przedwczesne. Lecz analiza tekstu pod kątem działań komunistycznego Komiternu, w którym znaczącą część stanowili Rosjanie żydowskiego pochodzenia oraz powstałej w 1923 roku Szkoły Frankfurckiej, ukazuje wiele zbieżności ideowych.
Zarówno Komitern jak i Szkoła Frankfurcka za zadanie naczelne postawiły sobie zniszczenie zasad cywilizacji chrześcijańskiej, czyli Kościoła Katolickiego. Komitern bolszewicki posługiwał się „sztuczną walką klas” popartą krwawym terrorem, o czym mówi słynna „Czarna księga komunizmu” pod redakcją Stephana Couirtois. Szkoła Frankfurcka miała za zadanie usunąć zasady cywilizacji poprzez wdrażanie marksizmu kulturowego drogą powolnego przenikania swoich adeptów do struktur społeczeństwa tradycyjnego. Czołowi przedstawiciele Szkoły, przyjęli hasło pochodne z Protokołów, które promował Antonio Gramsci w znanej nam wersji: „marszu przez instytucje”. Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech Szkoła przeniosła się na Uniwersytet Columbia w USA nie ze względu na głoszone poglądy, lecz dlatego, że zdecydowana większość kadry naukowej stanowili Żydzi. Poglądy szkoły były zbliżone do poglądów narodowych socjalistów z NSDAP.
Po II wojnie światowej Szkoła Frankfurcka powróciła do Niemiec, filia na Uniwersytecie Columbia pozostała do siania lewackiej propagandy w USA, co spowodowało obecny stan w społeczeństwie amerykańskim. Zdaniem wybitnego znawcy Protokołów z okresu międzywojennego, Bolesława Rudzkiego, późniejsza publikacja była zbiorem luźnych wykładów wygłoszonych przez jedną osobę (analiza stylistyczna tekstu), zdaniem B. Rudzkiego był to rabin Aszer Gincberg. W oparciu o badania oraz „przecieki z diaspory” wykłady wygłoszone zostały podczas Kongresu w Bazylei w 1897 roku, teksty wykładów zostały przewiezione do archiwum diaspory do Frankfurtu nad Menem. B. Rudzki jednak uważa, że krążące odpisy zebranych wykładów wśród gmin żydowskich trafiły za duże pieniądze w obce ręce – dziennikarzy oraz wywiadu francuskiego i rosyjskiego. Dopiero w Rosji, wykłady zyskały zredagowane oraz zyskały końcowy tytuł: Protokoły Mędrców Syjonu i zostały rozpropagowane przez carską i cerkiewną propagandę. Należy stwierdzić, że Protokoły są najnowszą wersją talmudycznego planu ingerencji diaspory w struktury obcych społeczności pośród których mieszkali Żydzi.
Protokoły składają się z XXIV wykładów podzielonych na paragrafy. Nie będę analizował tekstu, ponieważ zainteresowani szczegółowo tematem mogą sięgnąć po wydanie książkowe lub ściągnąć po tekst z internetu. Głównym argumentem za autentycznością Protokołów Mędrców Syjonu przemawia zgodność założeń planów diaspory z ich realizacją na przestrzeni dziejów, szczególnie jest to widoczne w ostatnim stuleciu. Przykładem może być stosowanie cenzury, wykup prasy, wydawnictw oraz całkowite przejmowanie mediów (globalizm). Powstanie demokracji jakoby spadek po antycznej Helladzie jest fałszem. Wypaczone słowo „wolność”, zdaniem autora Protokołów: „wystawia społeczeństwo na walkę przeciwko wszelkiej władzy nawet Boskiej i przyrodzonej. Oto przyczyna, dla której przy objęciu władzy będziemy zmuszeni wykreślić ten wyraz ze słownika, jako określenie zasady siły zwierzęcej, zamieniając w stado zwierząt krwiożerczych”. W tym samym mniej więcej czasie francuski twórca psychologii społecznej, Gustaw Le Bon ukazywał tłum jako źródło: impulsywności, zmienności oraz przesady w emocjach, czyli tłum można doprowadzić do stanu, który zaprzecza autentycznej istocie wolności. Plan Spinellego realizowany przez eurokratów z Grupy Spinellego powołanej do życia w 2010 roku jest synkretycznym przedsięwzięciem mającym elementy założeń Protokołów Mędrców Syjonu, Szkoły Frakfurckiej, George’a Sorosa (Fundacja Społeczeństwa Otwartego) oraz mało znanej listy „Aktualne cele komunistyczne”. Niektóre paragrafy Protokółów wyżnie zapowiadały zniszczenie krajów kierujących się tradycjonalnymi zasadami współżycia od wewnątrz, w pokrętnym świecie kierowanym dewiacjami, ludzi zaś myślących trzeźwo i miłujących autentyczną wolność należy kontrolować oraz gnębić. Tu należy z całą stanowczością podkreślić, że Żydzi, tworząc na początku naszej ery Talmud Jerozolimski oraz Talmud Babiloński, odeszli od Thory (Prawo Mojżeszowe) stając się ludem laickim.” Mesjanizm eschatologiczny zamienili na mesjanizm konsumpcyjny” (prof. F. Koneczny).
Widzimy te sytuacje na co dzień i tu widzimy potwierdzenie autentycznej wizji żydowskiej myśli talmudycznej. Na koniec należy stwierdzić, że nasz święty Maksymilian Kolbe podkreślał często autentyczność Protokołów Mędrców Syjonu.
Henryk Pejchert
