Bohdan Stanisław Arct przyszedł na świat 27 maja 1914 r. w Warszawie. Ojciec Zygmunt był wydawcą i właścicielem księgarni, matka – Maria z domu Buyno – popularną autorką książek dla dzieci i młodzieży, zaś dziadek – Michał Arct – znanym autorem słowników i założycielem wydawnictwa.
W Warszawie Arct ukończył szkołę powszechną i Prywatne Gimnazjum Męskie Towarzystwa Szkoły Ziemi Mazowieckiej. Po uzyskanej w 1933 r. maturze zgłosił się do wojska. Jako rodzaj broni wybrał oczywiście lotnictwo i po rocznym kursie, jesienią 1934 r., ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Z początkiem roku akademickiego 1935/1936 podjął studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, na kierunku grafika użytkowa.
31 sierpnia 1939 r. Arct odjechał z Warszawy do Lidy. Na miejscu, w ramach mobilizacji, dostał przydział jako dowódca X plutonu łącznikowego.
W czasie kampanii wrześniowej odbył zaledwie kilka lotów łącznikowych i z pocztą, latając na RWD-8 i Lublinach R-XIII.
Na RWD Arct został dwukrotnie zestrzelony przez własną artylerię przeciwlotniczą: 6 września, podczas lotu z Lublinka do Warszawy (samolot został rozbity podczas awaryjnego lądowania przy szosie) oraz 10 września, koło Bielska Podlaskiego. W obu przypadkach pilot nie doznał obrażeń.
Nocą z 17 na 18 września, przekracza granice polsko-rumuńską, skąd na pokładzie statku „Ajos Nikolaos” wyruszył do Bejrutu. Stamtąd na „Ville de Strasbourg” odpłynął do Marsylii. We Francji zakwaterowany został początkowo w obozie w Salon, a 16 grudnia 1939 r. trafił do polskiej bazy lotniczej w Lyon-Bron. Skierowany został do grupy pilotów, którzy mieli latać w Afryce Północnej i 16 marca 1940 r. wyruszył do Afryki. Na miejscu przydzielony został do ośrodka szkoleniowego w Blidzie, gdzie aż do upadku Francji latał na ćwiczenia z uczniami – głównie na starych bombowcach Bloch MB-200. Potem, przez Casablankę i Gibraltar dostał się statkiem do Anglii, gdzie od września 1940 r. latał jako pilot w eskadrze dostawczej Aircraft Delivery Flight w Kemble. Przeprowadzał głównie szybkie maszyny myśliwskie jak Spitfire, Hurricane, Kittyhawk; zdarzało mu się również latać na bombowcach, jak Blenheim – ogólnie latał na 22 typach maszyn i był wyróżniającym się pilotem swej jednostki.
Na początku czerwca 1941 r. Arct zakończył pracę pilota rozprowadzającego i został przydzielony do jednostki wyszkolenia bojowego 61 Operational Training Unit w Heston. Kurs myśliwski ukończył 1 października 1941 r. i skierowany został do 306 Dywizjonu, stacjonującego wówczas w Speke koło Liverpoolu.
Na początku brał udział tylko w mniej niebezpiecznych lotach na osłony konwojów, potem zaczął także latać nad kontynent. Chrzest bojowy przeszedł 18 grudnia 1941 r., kiedy to w składzie II Skrzydła Myśliwskiego wziął udział w eskorcie bombowców atakujących doki w Breście. W lutym 1943 r. wszedł w skład Polskiego Zespołu Myśliwskiego znanego też jako „Cyrk Skalskiego” (ang. Polish Fighting Team, PFT). W lipcu 1943 r. powrócił do Dywizjonu 306 w Wielkiej Brytanii. 11 sierpnia został dowódcą eskadry B w Dywizjonie 303.
31 stycznia 1944 r. został przydzielony do Dowództwa Obrony Powietrznej Wielkiej Brytanii. 26 czerwca 1944 r. został dowódcą 316 Dywizjonu Myśliwskiego-26 czerwca 1944 r. przejął dowództwo 316 Dywizjonu od kpt. Pawła Niemca (był to jeden z nielicznych przypadków dowodzenia dywizjonem przez przedwojennego oficera rezerwy). Latem 1944 r. gdy 316 Dywizjon polował na latające bomby, Arct strącił dwie V-1. 14 sierpnia 1944 r. zestrzelił nad Chalons-sur-Marne jednego Bf 109. 6 września 1944 r. wystartował na lot bojowy w rejon Amsterdamu. Nad Holandią jego Mustang III SZ-B (FB351) zaczął szwankować. Arct odrzucił bomby i zawrócił, mimo to silnik zaczął się zacierać i wkrótce zapalił się. Pilot wyskoczył na spadochronie i – łamiąc przy tym żebro – wylądował na polu kapusty położonym na południowy-wschód od Arnhem.
Natychmiast po lądowaniu zwinął spadochron i ukrył się w lesie. Tam przeczekał, aż Niemcy przeszukają najbliższą okolicę; potem z nadzieją otrzymania pomocy udał się do najbliższej wioski. Nie miał szczęścia i został aresztowany przez holenderską policję, która natychmiast przekazała go Niemcom. Z Holandii został przewieziony do Niemiec. Po krótkim pobycie w obozach przejściowych w Oberursel i Wetzlar trafił do Stalagu Luft 1 w Barth na Pomorzu Zachodnim. Na początku maja 1945 r. obóz został wyzwolony przez Rosjan, jednak natychmiast jeńców przekazano Brytyjczykom i przetransportowano do Anglii. W Blackpool Arct był już 9 maja.
Wojnę zakończył Arct jako polski kapitan i brytyjski Flight Lieutenant (wcześniej miał czasowo stopień funkcyjny Acting Squadron Leadera). Odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 8491), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Lotniczym, Polowym Znakiem Pilota (nr 1079) oraz Odznaką Honorową za Rany i Kontuzje.
W latach 1945-1946 w Polskich Siłach Powietrznych nie miał przydziału do żadnego dywizjonu. Zajął się opracowywaniem swych pamiętników (spisywał je zarówno podczas służby w lotnictwie, jak i w niewoli) i w czerwcu 1947 r. wraz z żoną Beryl i córką Krystyną przyjechał do Polski.
Osiedlił się we Wrocławiu, potem przeprowadził się do Warszawy. U swego stryja, Stanisława Arcta, wydał w Polsce swe pierwsze książki w serii „Biblioteka Lotnicza”. Na potrzeby wydawnictwa ilustrował także książki. Po pewnym czasie przeniósł się do Dobrzanowa koło Siedlec, gdzie kontynuował pracę literacką. Początkowo miał poważne problemy ze znalezieniem wydawcy i dopiero po „odwilży” stanęło przed nim najbardziej prestiżowe wówczas wydawnictwo – Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej.
W 1959 r. został aresztowany pod absurdalnym zarzutem „ujawnienia tajemnicy państwa sojuszniczego”. Chodziło po prostu o podanie danych technicznych rosyjskich MiG-ów w książce „Samoloty świata”. Arcta zwolniono dopiero po tym, gdy podał źródło informacji o MiGu – a źródłem tym była „Skrzydlata Polska” (informacje o pozostałych maszynach otrzymywał wprost z wytwórni lotniczych całego świata).
Arct napisał ogółem 43 książki, zarówno o charakterze wspomnieniowym („Niebo w ogniu”), historycznym („Wielki dzień dywizjonu 303”, „W pościgu za V-1”), jak i beletrystycznym („Cena życia”). Ponadto w 2002 r. wydano w oryginalnej formie jego pamiętniki ze stalagu i dywizjonów bojowych. Łącznie sprzedano ponad 3,3 mln egzemplarzy jego książek, co stawia go na pierwszym miejscu wśród polskich lotników-pisarzy. W 1970 r. wojewoda siedlecki w dowód uznania ofiarował Arctowi mieszkanie w Siedlacach, gdzie były lotnik się przeprowadził. Bohdan Arct zmarł 11 maja 1973 r. w Siedlcach, w wieku 58 lat. Pochowany został na Cmentarzu Centralnym w Siedlcach.
Redakcja
