„Nie trzeba się wstydzić, gdy wpadnie się do błota, ale jest hańbą nie chcieć z niego powstać”. Kilka dni temu w Twerze, mieście noszącym do 1990 roku nazwę Kalinin, doszło za zgodą władz rosyjskich do usunięcia dwóch tablic upamiętniających polskich oficerów zamordowanych w 1940 roku. Współsprawcą tego rosyjskiego ludobójstwa – z okresu, kiedy to Rosja posługiwała Czytaj dalej
W czasach panującego koronawirusa, ze swoich domów i mieszkań mniej wychodzimy na dwór, na świeże powietrze. Należy mieć nadzieję, iż to się kiedyś wreszcie zmieni, tym bardziej, że zbliża się właśnie pora roku, jak zawsze sprzyjająca masowemu przebywaniu w przestrzeni publicznej. Wtedy, po długiej domowej izolacji, bardziej, niż kiedykolwiek Czytaj dalej
Nie piszę ponownie o tym samym, by tłumaczyć co poprzednio napisałem, jak „Bolek”, ale by zwrócić uwagę na pewne zjawisko wśród dyskutantów, komentatorów, adwersarzy. Przypadłością naszych dysput jest niewsłuchiwanie się w wypowiedź rozmówcy. W efekcie następuje „rozjechanie się” płaszczyzn, pól dialogu i nie ma zrozumienia. Następuje jazgot jak w TVN-ie (szkoda, Czytaj dalej
Naród, który traci pamięć, przestaje być Narodem – staje się jedynie zbiorem ludzi, czasowo zajmujących dane terytorium. Marszałek Józef Piłsudski W dniu 22 stycznia 1945 roku Armia Czerwona, po stosunkowo krótkich walkach z Niemcami, zdobyła Olsztyn. Zajęcie ówczesnego miasta Allenstein uczczono, podobno, salwami armatnimi w Moskwie. Sowieccy Czytaj dalej
„Mniejsze zło” pewna brytyjska filozof obrazowo przedstawiła jako „dylemat wagonika” („trolley problem”)[1]: Na pierwszym torze leży jedna nieprzytomna osoba, a na drugim leży pięć osób. Masz możliwość przestawienia zwrotnicy na jeden z tych torów. Oczywiście, że „normalny” człowiek skieruje rozpędzony wagon na tor z jedną osobą. Jest dumny Czytaj dalej
Chociaż o to nie prosiłem Prokuratura Krajowa w odpowiedzi na mój ostatni artykuł „Wymiar … w cieniu szubienic” [1] zawiadamia, że: „…uprzejmie przekazuje wydruk mojej korespondencji z dn. 13.12.2019 r.”, oczywiście, do Prokuratury Okręgowej w Olsztynie (na którą, de facto, się skarżę) „celem stosownego rozpoznania”. Jak za PRLu! To już pięć lat jak „szubieniczna” karuzela się Czytaj dalej
Nie jest to okrzyk euforyczny. To jest smutna, przykra konstatacja, że w „wolnej” od 30 lat Polsce taki fakt ma miejsce. W Olsztynie, jedynym mieście w naszej Ojczyźnie jeszcze istnieje sowiecki relikt i znajduje gorliwego obrońcę w osobie włodarza miasta, a co gorsza w sądach, które powinny być ostoją praworządności. Tylko, że ta praworządność Czytaj dalej
