Taki tytuł felietonu, w sposób hasłowy, najlepiej oddaje to, co wydarzyło się 29 marca 2023 roku na LVII sesji Rady Miasta Olsztyna, przynajmniej z perspektywy najbardziej na prawo położonego stanowiska w pierwszym rzędzie ław przeznaczonych dla radnych…
Ostatnia sesja utwierdziła mnie w wierze, iż święty Jan Paweł II – nota bene Honorowy Obywatel Olsztyna – potrafi zdziałać cuda. Co prawda, początkowo mieliśmy do czynienia z dwoma projektami stanowisk dotyczących Jego Osoby, jednak w zupełnie różnych przedmiotach:
– zgłoszony przez radnych klubu PiS, którym mam zaszczyt kierować, i radną niezależną „w sprawie obrony dobrego imienia i autorytetu św. Jana Pawła II – Honorowego Obywatela Olsztyna” oraz
– zgłoszony przez radnych koalicji zarządzającej naszym miastem (PO-KO i „Ponad Podziałami”, wsparty przez „Demokratyczny Olsztyn”) „w sprawie nieuprawnionego wykorzystywania postaci św. Jana Pawła II Honorowego Obywatela Olsztyna”,
ale, chociaż wiele kwestii nas różni i często ostro dyskutujemy na sali sesyjnej, to Papież-Polak nas zjednoczył. Warto było, bezpośrednio przed tymi punktami w porządku obrad, zawnioskować o przerwę i zwołanie Konwentu Rady, by, z Bożą pomocą, przekonać jej przewodniczącego i szefów pozostałych klubów do zaproponowania jednej treści, uwzględniającej (wobec tego, co dzieje się wokół Osoby naszego Ojca Świętego) najważniejsze myśli zawarte w obu projektach. Wiązało się to z pewnym kompromisem, jednak koniecznym w kontekście zbliżającej się 18. rocznicy śmierci Papieża-Polaka. W tym miejscu wypada podziękować wszystkim Koleżankom i Kolegom Radnym, którzy poparli wspólnie wypracowane „stanowisko w sprawie wyrażenia szacunku św. Janowi Pawłowi II – Honorowemu Obywatelowi Olsztyna – oraz wyrażenia sprzeciwu wobec nieuprawnionego wykorzystania Jego Osoby w walce politycznej” – wynik głosowania:
Z kolei pomysł, aby pomnikiem uczcić w Olsztynie 500 rocznicę hołdu, który w 1525 roku przyjął polski król Zygmunt Stary od wielkiego mistrza Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie (zwanego krzyżackim) Albrechta Hohenzollerna, jest, moim zdaniem, co najmniej nietrafiony – może jeszcze na Mazurach tak, ale nie na Warmii. Już podczas posiedzenia Komisji Gospodarki Komunalnej i Ochrony Środowiska w dniu 23 marca 2023 roku, rozpatrującej stosowny projekt uchwały, podkreśliłem, iż hołd pruski nie zmienił nic w dziejach Olsztyna i Warmii, które już od 1466 roku, przez ponad 300 lat, współtworzyły Koronę Królestwa Polskiego, a później Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Dodatkowo, przedmiotowy monument miałby stanąć w bezpośrednim sąsiedztwie zamku. Jeżeli przyjedzie turysta, znający dzieje Polski i chcący poznać historię naszego miasta, gdy zobaczy u stóp olsztyńskiej warowni upamiętnienie krakowskich wydarzeń z 1525 roku, a w przewodniku przeczyta, iż grodu nad Łyną pięć lat wcześniej przed Krzyżakami bronił Mikołaj Kopernik, to może odczuć pewien mętlik w swej głowie, że o dysonansie poznawczym nie wspomnę… Warto pamiętać też o długofalowych, negatywnych konsekwencjach hołdu – praktycznie „za miedzą” pozostał nielojalny lennik, a następnie wróg, który, urósłszy w siłę, zajął m.in. Warmię już podczas I rozbioru Rzeczypospolitej. Na LVII sesji Rady Miasta Olsztyna nieoczekiwanym sojusznikiem w tej sprawie stał się przewodniczący Klubu Radnych Demokratyczny Olsztyn. Pan Czesław Jerzy Małkowski, używając podobnej, historycznej argumentacji, zawnioskował o zdjęcie tego punktu z porządku obrad. Ja z kolei zaapelowałem do pomysłodawców pomnika, by rozważyli wzniesienie trwałego upamiętnienia króla Kazimierza Jagiellończyka, który po wojnie trzynastoletniej przyłączył Olsztyn (wraz z całą Warmią), do Polski. Monument taki, jak najbardziej zasadny, mógłby stanąć w miejscu haniebnych „szubienic” – byłoby to niewątpliwie oddanie sprawiedliwości dziejowej i podkreślenie polskości naszego miasta już w drugiej połowie XV wieku, a nie dopiero po roku 1945, jak do dzisiaj próbuje się nam czasem wmawiać. Ostatecznie, nie zajęliśmy się tym projektem uchwały, gdyż głosowanie zakończyło się swoistym „wyłomem” w koalicyjnym murze – wynik głosowania:
Niestety, inaczej rzecz miała się w kolejnej kontrowersyjnej kwestii. Głosami radnych koalicji zarządzającej naszym miastem oraz „Demokratycznego Olsztyna” i radnego niezależnego zatwierdzony został Program Polityki Zdrowotnej pn. „Leczenie niepłodności metodą zapłodnienia pozaustrojowego – in vitro dla mieszkańców miasta Olsztyna na lata 2023 – 2024”, pomimo iż nie uzyskał on wymaganej większości przy opiniowaniu w obu merytorycznych komisjach: Rodziny oraz Zdrowia, Opieki Społecznej i Polityki Senioralnej. Dodatkowo, Komisja Rodziny wystosowała, w trosce o olsztynian, dla których metoda in vitro jest ze względów etycznych czy religijnych niedopuszczalna, wniosek o przygotowanie programu leczenia niepłodności metodami naturalnymi – nota bene, w mojej ocenie właśnie za takie postawienie sprawy, przewodnicząca tej komisji (moja Koleżanka klubowa) nie zasiądzie w Radzie Społecznej przy Miejskim Szpitalu Zespolonym w Olsztynie kolejnej kadencji (taka polityczna zemsta)…
Mimo wszystko, choć to była trudna sesja i nie zabrakło w jej czasie sporów, udowodniliśmy, że w kwestiach fundamentalnych potrafimy się dogadać. Sądzę, iż niebagatelny wpływ na nas, radnych Rady Miasta Olsztyna, miały zbliżające się Święta Zmartwychwstania Pańskiego i orędownictwo świętego Jana Pawła II…
Radosław Nojman
przewodniczący
Klubu Radnych
Prawa i Sprawiedliwości
w Radzie Miasta Olsztyna
