– Ozór, czyli język, to dobra rzecz – powiedział Sam, służący pana Pickwicka wykładając na stół ozór w galarecie po czym dodał – o ile nie jest to język kobiety.
Tę złota myśl zapisał na kartach Klubu Pickwicka Karol Dickens w pierwszej połowie XIX wieku I od tego czasu niestety nic się nie zmieniło.
„Musicie wiedzieć, że w kwestii LGBT jesteście po złej stronie historii. Mówię o postępie, który się dokonuje bez względu na wszystko”
– chlapnęła jęzorem ambasador Mosbacher – przedstawicielka narodu, który jeszcze w 2003 roku karał homoseksualistów.
Stany Zjednoczone zniosły penalizację kontaktów homoseksualnych we wszystkich stanach w 2003 roku. Była to decyzja sądu federalnego w sprawie, w której dwóch Teksańczyków zostało skazanych za obowiązujące w tym stanie prawo „zakazujące sodomii”. Ten sam sąd 50 lat wcześniej orzekł, że kontakty homoseksualne są zabronione. Decyzja sądu (z 2003) nie oznaczała zmiany prawa. Sąd orzekł, że prawo to nie może być więcej używane. Przed tą federalną decyzją legalizacja aktów homoseksualnych postępowała osobno w poszczególnych stanach, począwszy od stanu Illinois w 1962 roku. Geje nie są (choć mogą być) wykluczeni ze służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. Za prezydentury Billa Clintona wprowadzono do amerykańskiego ustawodawstwa zasadę Don’t ask, don’t tell (nie pytaj, nie mów), dotyczącą służby wojskowej. W przypadku przyznanie się żołnierza do orientacji homoseksualnej groziło mu usunięcie z wojska. W 2010 roku Izba Reprezentantów podpisała poprawkę, nakazującą zniesienie tego zapisu, a pod koniec grudnia 2010 roku prezydent Barack Obama podpisał zniesienie tej zasady.
Najstarszy zachowany zapis penalizujący kontakty homoseksualne pochodzi z kodeksu Asyrii z 1075 roku p.n.e., który za stosunek seksualny pomiędzy mężczyznami przewidywał karę kastracji.
Pierwszym krajem na świecie, który oficjalnie zdepenalizował kontakty homoseksualne (po wcześniejszym okresie karania), była Francja w 1791 roku,
Pod listem podpisało się ok 50 ambasadorów z krajów w których karanie homoseksualistów miało długa tradycję, m.in:
1) Ambasador Izraela – stosunki homoseksualne są w Izraelu legalne od 1988 roku.
2) Ambasador Indii – państwa, które powróciło do karania homoseksualizmu po wcześniejszym okresie niekarania (2013) de iure, wcześniej po dekryminalizacji w 2009
3) Ambasador Wielkiej Brytanii
Homoseksualizm był karany w Wielkiej Brytanii od wieków, początkowo nawet śmiercią. Ustawa z 1861 r. przewidywała już „tylko” karę więzienia. Nowelizacja z 1885 r. zabraniała jakiejkolwiek aktywności seksualnej między mężczyznami. O kobietach nie wspominała.
Najsłynniejszymi skazanymi za podstawie tych przepisów byli dramaturg, poeta i skandalista Oscar Wilde oraz zasłużony w czasach drugiej wojny światowej matematyk, kryptolog i współtwórca informatyki Alan Turing -skazano go w 1952 r. za nieobyczajne czyny z 19-latkiem. Zgodziwszy się na chemiczną kastrację, dwa lata później 41-letni Turing odebrał sobie życie.
Akty homoseksualne przestały być przestępstwem w 1967 r. w Anglii i Walii, w 1980 r. w Szkocji i w 1982 r. w Irlandii Północnej. Dekryminalizacja była wynikiem rewolty obyczajowej: jeszcze w połowie lat 50. w angielskich i walijskich więzieniach siedziało ponad tysiąc skazanych za homoseksualizm. Jak szacuje lord John Sharkey, który był autorem i propagatorem przepisów o ułaskawieniu, spośród 65 tys. skazanych żyje obecnie ok. 15 tys.
4) Ambasador Kanady
Kanada zalegalizowała kontakty homoseksualne w 1969 roku. W Homoseksualizm został skreślony z listy chorób w 1972 roku.
5) Ambasador Niemiec
To w Niemczech wymyślono i wprowadzono już w 1871 roku w kodeksie karnym paragraf 175 i tzw. „Różową listę” dla homoseksualistów. Ich prześladowania zostały bardziej zaostrzone w 1935 w paragrafie 175a; w czasach III Rzeszy gejów zsyłanych na śmierć w obozach koncentracyjnych znakowano „różowymi trójkątami”.
Po wojnie, w Zachodnich Niemczech paragraf 175 nie został wymazany z kodeksu karnego, podjęto postępowania w oficjalnie stu tysiącach przypadków, z których połowa zakończyła się wyrokami skazującymi. Dopiero w 1994 roku, już a w zjednoczonych Niemczech, parlament unieważnił ten zapis i dopiero wtedy policja zaprzestała sporządzania „różowych list”.
W Polsce, jak Polska Polską, nigdy takiej sytuacji nie było! Teoretycznie w latach 1918-1932 zapis o karaniu występował w Polsce, ale w tych latach w Polsce obowiązywały kodeksy karne niedawnych zaborców- Rosji, Prus oraz Austrii, a pierwszy polski kodeks karny z 1932 zniósł kary za homoseksualizm.
Jak sądzisz Janie? – zapytał pan Pickwick służącego, czy czy ten słynny list 50 ambasadorów to obłuda czy też może hipokryzja?
Ja się nie znam na polityce, powiedział Jan podając popołudniową filiżankę herbaty z mlekiem, ale myślę że to ani obłuda, ani hipokryzja, to po prostu czyste kurewstwo, po czym dodał – Największa zaraza stoi najbliżej ołtarza!
Ostatni Prawdziwy Mężczyzna
