Wydawałoby się, że w Olsztynie jest dużo problemów, którymi powinien zająć się gospodarz miasta: koszmar komunikacyjny, ucieczka mieszkańców, brak inwestorów, marne wyniki nauczania w szkołach, radykalne podwyżki wszystkich możliwych opłat, fatalny stan techniczny szkół, ulic, strajki pracowników ratusza… można wymieniać bez końca.
Grzymowicz jednak ma czas na co innego. Z podobnymi sobie tak zwanymi „samorządowcami” założył partię polityczną. Pochwalił się tym na specjalnie zwołanej w ratuszu konferencji prasowej. Na wieść o tym redaktor Wyborczej Kurs, pod pozorem robienia zdjęcia aż przykląkł z zachwytu przed Grzymowiczem. W imieniu „wolnej” agorowej prasy złożył hołd swojemu dobroczyńcy. W końcu to Grzymowicz pieniędzmi olsztyńskich podatników utrzymuję gromadkę ludzi, których na prowincjonalną placówkę wyznaczyła redakcja z ul. Czerskiej w Warszawie.
Wróćmy jednak do Grzymowicza. Trzeba przyznać, że pijawka z niego wybitna. Zawsze korzystał z okazji i znajdował kolejne partie polityczne, na których pasożytował. Zaczynał od PZPR, dzięki której jego kariera ruszyła. Był przy niej i jej spadkobiercach, dokąd miał z tego osobiste korzyści. Potem były starty w wyborach z PSL-u, koalicje z Platformą – choć zdarzyło się, że PO brzydko się z nim obeszła. W czasie kampanii wyborczej w 2009 roku ówczesny wiceprzewodniczący tej partii Palikot, nazwał Go arbuzem (z wierzchu zielony, w środku czerwony). Grzymowicza to widać zabolało i wpadł w taką desperację, że zawiązał koalicję z Prawem i Sprawiedliwością. Z czasem złość okazała się słabsza od interesów i wrócił do koalicji z Platformą, aby mieć większość w Radzie Miasta. Jego wieczny przyjaciel i kolega z tej samej PZPR-owskiej szkoły – Małkowski – nie był w stanie zapewnić odpowiedniej ilości szabelek.
Tyle historia. Pijawka potrzebuje stale nowej krwi, aby przetrwać. Platforma po kolejnych przegranych wyborach parlamentarnych (2019) i prezydenckich (2020) skłóciła się wewnętrznie i była bliska rozpadu. Grzymowicz zrobił wyprzedzający krok i w marcu 2021 ogłosił się pełnomocnikiem na woj. warmińsko- mazurskie Ruchu Rafała Trzaskowskiego – Wspólna Polska. Tak przynajmniej donosiła Wyborcza. Partii Trzaskowskiego oczywiście Grzymowicz niczym się nie przysłużył. W końcu to partie mają realizować jego interesy, a nie on ma wspierać działania innych.
Temat Ruchu Trzaskowskiego zamknął Tusk po powrocie z kilkuletnich brukselskich, dobrze płatnych wakacji latem 2021 r. Zebrał do kupy Platformę i rozgonił tych, co mogli mu zagrozić. Trzaskowski zamknął sklepik i siedzi cicho w warszawskim ratuszu. Czeka, na co Tusk mu pozwoli.
W takiej sytuacji Grzymowicz przyglądał się i kalkulował. Chcąc podjąć najlepszą dla siebie decyzję, zaprosił do Olsztyna Tuska. Nie było żadnego komunikatu z tej rozmowy i możemy się tylko domyślać, o czym była mowa. Natomiast, na pewno nie o tym, jak rozwiązać problemy mieszkańców Olsztyna.
Wizyta Tuska wywołała w Olsztynie pytanie: w co gra Grzymowicz?
Bardzo prawdopodobne, że złożył Tuskowi jasną ofertę. Właśnie On – Grzymowicz, faktyczny lider totalnej, fanatycznej antyrządowej opozycji, powinien być liderem listy Platformy w okręgu olsztyńskim. Tuska takie wygłupy powiatowych watażków mocno wkurzają. W końcu to On – Tusk, a niedawno jeszcze król Europy, o takich sprawach sam decyduje. Na dodatek na korytarzu wyszli mu naprzeciw zbuntowani, strajkujący pracownicy ratusza. Twardo postawili postulat, żeby im załatwił podwyżki u Grzymowicza. No więc z kim i o czym miał Tusk rozmawiać. Zabrał się i pojechał.
Wydawało się, że pijawka pozostanie bez żywiciela. Jednak już nieco wcześniej będący sytuacji w podobnej do Grzymowicza „samorządowcy” pomyśleli o swojej przyszłości. Powstał Ruch Samorządowy TAK! Dla Polski. Bliżej prawdy byłoby Tak! Dla naszych przewałów! Utworzony w 2021 roku skupia wyłącznie lokalnych polityków zaangażowanych w walkę z Rządem. Dla Grzymowicza i dla jego kamaryli to idealna forma: kolejna partia „bezpartyjnych samorządowców”.
Tak więc znalazł się żywiciel dla pijawki. Kilka dni temu poinformował o tym z hukiem i jak to ma w zwyczaju, stanął na czele struktur wojewódzkich Ruchu. Otoczył się podobnymi sobie, co daje gwarancje, że społecznie nic z tego nie wyjdzie. Choć wszyscy wiedzą, że nie chodzi o pożyteczną działalność tylko o wybory.
Nowa formacja powiększa pole manewru Grzymowicza. „Samorządowcy” mogą teraz, już jako ogólnopolska formacja, żądać od Platformy dla siebie czołowych miejsc na listach do Sejmu czy wsparcia ich kandydatur do Senatu. Teoretycznie mogą też deklarować samodzielny startu do parlamentu, ale to byłaby tylko karta przetargowa w walce o wpływy w PO. Sądzę jednak, że nie wybory do Sejmu czy Senatu są głównym celem.
Najważniejsze, że w najbliższych wyborach samorządowych będą mogli założyć swój komitet wyborczy wspólny dla całej Polski. Dzięki temu skorzystają z czasu antenowego i przedstawią się jako niezależna od wszystkich partii politycznych, „partia bezpartyjnych fachowców – samorządowców”.
Oczywiście jest jeszcze wiele niewiadomych, można napisać wiele alternatywnych scenariuszy. Zaczynając od tego, czy Tuskowi uda się zwołać całą opozycję na jedną listę wyborczą. Jeżeli tak to będzie na niej taki ścisk, że o miejscach dla „bezpartyjnych samorządowców” nawet nie będzie mowy. Po drugie, na ile regionalne struktury Platformy będą potrafiły stawić opór ambicjom lokalnych pijawek. Wreszcie – co paradoksalne – tylko zwycięstwo Prawa i Sprawiedliwości w wyborach parlamentarnych otworzy pole dla „bezpartyjnych samorządowców”. Zwycięska Platforma zepchnie ich na margines.
Jedno jest pewne: rządzący w Olsztynie układ zrobi wszystko, aby po raz czwarty wybrać kogoś z pary Grzymowicz, Małkowski.
My musimy zrobić co w naszej mocy, aby było inaczej.
Jerzy Szmit
