Redakcja Deb-Wyb. Sekcja Pióropałkarzy
Powrót Kotka Mruczka (i Hutnika)
– Gdzie ta cholera polazła? Soszka, ile czasu już go nie ma? – Kursik zaczepił Soszkę.
– A co nudzi Ci się? A jak trzeba było dać na puszkę dla zwierzaka, to wyciągnąć od Ciebie kilka złotych ciężko… oj, ciężko było – Soszka nie potrafił powstrzymać złośliwości.
– A kuwety nigdy nie chciałeś wynosić, bo się brzydziłeś… – Kursik szybko odbił zaczepkę.
W pokoju zapanowała ponura cisza. Soszka z Kursikiem siedzieli zupełnie pochłonięci swoimi sprawami. W tej ciszy zza drzwi wyraźnie słychać było coraz głośniejsze kocie miałczenie. Kursik spojrzał na Soszkę, Soszka na Kursika. Jednocześnie rzucili się do drzwi. Za drzwiami na wycieraczce siedział Kotek Mruczek.
– Jaki zmarnowany, zobacz, ucho ma naderwane i tu rana koło oka. Boże, co z nim się działo! Tyle go szukaliśmy. Trzeba do weterynarza! – Soszka z Kursikiem mówili jeden przez drugiego.
Na biurku niemal jednocześnie zadzwoniły telefony Soszki i Kursika. W mgnieniu oka zostawili kota i odebrali połączenia.
– Wrócił, o Jezu, Hutnik wrócił… – Soszka przysiadł na biurku.
– Teraz wszedł do biura? – Kursik zrobił się blady jak ściana.
Każdy z nich rozmawiał ze swoim informatorem.
– Nie, nie, nie! – Soszka, z całych sił uderzył pięścią w stół – Tyle roboty na nic i Wyb-ka i Deb-ka, takie ostre grzanie poszło i gówno… wrócił.
Kotek Mruczek z trudem przeszedł przez próg, w pokoju był przeciąg, a zamykające się drzwi niemal nie przycięły mu ogona. Soszka i Kursik zapomnieli o jego istnieniu. Kotek z wielkim trudem dowlókł się pod kaloryfer. Najważniejsze, że wrócił do swojej bazy i mógł położyć się spokojnie.
– Grzywa i Grzywiaści wzorcowo odebrali Naszystom Komendę. Wygonili ich z czego tylko mogli, kasę zaczęli pięknie wyciągać, aż miło było popatrzeć – Kursik wspominał z rozrzewnieniem.
– No tak. A jak Hutnika się pozbyli! Na nic nie patrzyli wywalili i koniec. A jak im sprawę założył to z zemsty sprawę mu też założyli, że niby sprzętu nie oddał. Na końcu przegraliby wszystko i Hutnikowi musieliby kupę forsy zapłacić, ale kto na to patrzy. Ważne, żeby Hutnika i Naszystów się pozbyć. Cena nie gra roli! – wtórował Soszka.
– Zobacz jacy cwani, nic nie mówili tylko akcję szykowali. Nawet Biznesmena wypuściłem na zebranie Naszystów, wszystko jak zwykle nagrywał. Zerwał się przed końcem, bo mu się spieszyło. Szkoda, może wtedy coś mówili – w głosie Kursika żal łączył się z przygnębieniem.
– Tyle roboty komentatorzy wykonali, dawno takiej pięknej akcji przeciw Naszystom nie było. Nawet Grzywa dzwonił i chwalił, że z przyjemnością czytał, a i swój komentarzyk też dodał. Wszystko na nic – Soszka machnął ręką.
– Pisali, pisali, ale gdybym był na miejscu Hutnika, to paru bym do sądu pociągnął. Tam już była przeginka – Kursik spojrzał na Soszkę.
– A co się przejmujesz? Na Naszystów możesz pisać co chcesz, wolność słowa jest. Po pierwsze, nigdy Policja komentatorów nie znajdzie. A nawet jak coś takiego trafi do sądu to wiesz, anty- naszystowska hejterka jest pod ochroną – Soszka spokojnie tłumaczył Kursikowi.
– Co by nie mówić, to teraz Grzywiastych ze wszystkiego powyrzucają. Trzeba będzie ich bronić, bo to przecież wspaniali fachowcy – mówił Kursik.
– Nie wiem, czy warto, oni już nic nie znaczą… – Soszka powoli odzyskiwał zimne spojrzenie na sytuację.
– Znaczą, nie znaczą, ale o krwiożerczych, wściekłych Naszystach zawsze trzeba pisać – podsumował Kursik.
– Tak jest! – Soszka, uniósł dłoń nad głowę – Przybij piątkę Młody!
– Wow, Je*** P** – obaj krzyknęli zgodnie.
Drzwi do redakcyjnego pokoju niemal nie wyskoczyły z framugi. Kotek Mruczek jeszcze bardziej skulił się pod kaloryferem.
– Redaktory, Hutnik wrócił!!! – Wydawca dawno nie był tak wściekły.
– Co Wy robicie! Za co Wam płacą! Nie potraficie gościa załatwić! Naszysta Was ograł łajzy! Cała ta Wasza pisanina, komentatorzy, wielkie akcje, raz Deb-ka, raz Wyb-ka, psu na budę. Całe miasto z nas się śmieje. Na końcu wyszło, że nas Naszyści kompletnie olali.
Soszka z Kursikiem prawie schowali się pod biurka. Wydawca miotał się po pokoju. Powtarzał:
– Hutnik wrócił, Hutnik wrócił, Hutnik wrócił – wreszcie zatrzymał się przy oknie i pokazał na kota pod kaloryferem
– A co to jest?
– Kotek Mruczek też wrócił – niemal bezgłośnie wyszeptał Kursik.
– Jeszcze tego brakowało. Rozgonię cała tą menażerię!!! – Wydawca wybiegł z pokoju z impetem.
– A wolność słowa najważniejsza? – Soszka dokończył za Wydawcę.
Kotek Mruczek
(z największym trudem, po kaloryferze, wdrapał się na parapet)
