Przez lata trwania Polski „ludowej”, a także (niestety) i III Rzeczypospolitej przywykliśmy do funkcjonowania w polskiej przestrzeni publicznej, medialnej, politycznej wielu osób uchodzących za „autorytety”. Swoją pozycję zawdzięczają oni przeważnie lojalnej niegdyś wobec reżimu komunistycznego postawie. Jedną z takich postaci jest niewątpliwie Wojciech Ogrodziński.
Redaktora Wojciecha Ogrodzińskiego wiele osób nad Łyną uważa za autorytet miejscowego dziennikarstwa. Ten znany długoletni pracownik Polskiego Radia Olsztyn [1], autor licznych reportaży, felietonów i słuchowisk, wykładowca akademicki [2], uchodzi już od dłuższego czasu za przykład osoby, która wie, jak należy mimo upływu czasu i zmieniających się układów politycznych, a nawet ustrojów, funkcjonować w środowisku mediów. W jego oficjalnej biografii, zamieszczonej na stronach tzw. Leksykonu Kultury Warmii i Mazur, znajdują się informacje, że urodzony 6 lipca 1949 r. w Krakowie Ogrodziński junior, syn „znanego pisarza, historyka i działacza kulturalnego Władysława Stefana Ogrodzińskiego” [3], magisterium z filologii polskiej uzyskał po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Zaraz po powrocie do Olsztyna w 1974 r. był krótko asystentem w Zakładzie Literatury Polskiej na Wydziale Humanistycznym WSP [4]. W Leksykonie znajduje się też informacja, że 1 stycznia 1975 r. rozpoczął pracę w Redakcji Literackiej Polskiego Radia Olsztyn, a ponadto ogólne sformułowanie, iż „na początku lat osiemdziesiątych objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego olsztyńskiej rozgłośni i sprawował ją do 1991 r. W latach dziewięćdziesiątych był kierownikiem Redakcji Programów Artystycznych, a także sekretarzem i wydawcą programu Radia Olsztyn. W latach 2001–2006 r. wiceprezes zarządu Radia Olsztyn” [5]. Działalność pisarską młody Ogrodziński rozpoczął od zamieszczania recenzji na łamach „Życia Literackiego” [6]. Felietony publikował na łamach „Polityki”, „Przeglądu Tygodniowego”, „Gazety Olsztyńskiej”, „Dziennika Pojezierza” i „Naszej Wsi”. Przygotował wiele reportaży radiowych, emitowanych na antenie wszystkich programów Polskiego Radia, w szczególności Programu III. Był autorem scenariuszy filmowych i telewizyjnych, m.in. współtwórcą i autorem telewizyjnego programu „Warnijo”, o Warmii i jej mieszkańcach. Ten pomysłodawca i koordynator projektu audiowizualnego „Ostatni Warmiacy i Mazurzy”, w którego ramach powstał film dokumentalny TVP Historia pod tym samym tytułem [7]. Napisał także dwa obszerne szkice dotyczące historii miejscowej rozgłośni. Pierwszy został opublikowany w książce poświęconej nauce i kulturze Olsztyna po II wojnie światowej [8], drugi – dotyczący początków działalności radiowej nad Łyną – w „Kalendarzu Olsztyna” [9]. Wielokrotnie nagradzany, m.in. w 1980 r. I Nagrodą w Radiowym Turnieju Rozrywki Programu III PR za reportaż Etat, a także w 2011 r. statuetką Seweryna Pieniężnego, nadawaną przez Oddział Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Olsztynie, za cykl poświęcony Warmiakom i Mazurom [10]. Tak wyglądają oficjalne informacje o Wojciechu Ogrodzińskim… A jak było naprawdę?
Wojciech Ogrodziński z Andrzejem Cieślakiem
w Kawiarni Literackiej Domu Książki w Olsztynie, 28 lipca 2014 r.
Źródło: Archiwum Andrzeja Cieślaka
(c.d.n.)
Dr Paweł Piotr Warot
Przypisy:
[1] Na temat historii Ekspozytury Polskiego Radia, a następnie Rozgłośni Polskiego Radia w Olsztynie, prócz publikacji popularnych, jak Radio Olsztyn 1952–1997, Olsztyn 1997; R. Langowski, Pięćdziesięciolecie czyli podróż nieco sentymentalna, Olsztyn 2002; W. Bogdanowski, Pół wieku w eterze [w:] Kalendarz Olsztyna 2002, red. T. Śrutkowski, Olsztyn 2002, s. 200–205; W. Ogrodziński, Olsztyńskie Radio [w:] Olsztyn 1945–2005. Kultura i nauka, red. S. Achremczyk, W. Ogrodziński, Olsztyn 2006, s. 634–693. Zob. też liczne fragmenty w książkach: P.P. Warot, Radio Olsztyn w latach 1952–1980, Olsztyn 2014; P. Kardela, Radio Olsztyn w latach 1980–1992, Olsztyn 2014.
[2] W. Ogrodziński, O warsztacie radiowym, „Bez wierszówki”, nr 8–9 (27–28), sierpień–wrzesień 2006, s. 8.
[3] www.leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Wojciech_Ogrodzi%C5%84ski, (dostęp 8 kwietnia 2013 r.).
[4] Na temat charakteru tej uczelni zob. P.P. Warot, Rektorzy uwikłani [w:] Obserwacja, manipulacja, współpraca. Środowiska naukowe i akademickie a aparat bezpieczeństwa w Polsce Ludowej, red. P. Franaszek, Warszawa 2010, s. 82–119.
[5] www.leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Wojciech_Ogrodzi%C5%84ski, (dostęp 8 kwietnia 2013 r.).
[6] Jedną z pierwszych recenzowanych prac była książka Aleksandra Małachowski, Iliada półinteligentów, Kraków 1972. Zob. też: W. Ogrodziński, W obronie półinteligentów, „Życie Literackie” 1973, nr 7 (1099).
[7] www.leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Wojciech_Ogrodzi%C5%84ski, (dostęp 8 kwietnia 2013 r.).
[8] W. Ogrodziński, Olsztyńskie Radio…, s. 634–693.
[9] Ibidem, Pierwsze lata [w:] Kalendarz Olsztyna 2006, red. T. Śrutkowski, Olsztyn 2006, s. 194–201.
[10] www.leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Wojciech_Ogrodzi%C5%84ski, (dostęp 8 kwietnia 2013 r.).
