Bitwa pod Kłuszynem z 4 lipca 1610 r. to wielkie zwycięstwo w wojnie polsko-rosyjskiej z lat 1609-18. Zwycięstwo, które zostało odniesione prawie dokładnie w 200 lat po wiktorii grunwaldzkiej. Wódz wojsk polskich Stanisław Żółkiewski, dysponując niespełna 10-tysięcznym korpusem, rozbił kilkakrotnie liczniejszą armię Moskali wspomaganą przez kilkutysięczne oddziały najemników szwedzkich.
Bitwa, będąca majstersztykiem sztuki dowodzenia, upamiętniona jest na jednej z tablic przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie.
Klęska moskiewskiej armii przyczyniła się w decydującym stopniu do upadku cara Wasyla Szujskiego. Starając się wykorzystać swoje zwycięstwo, hetman Żółkiewski wkrótce po bitwie ruszył na Moskwę.
W pogrążonej w chaosie Rosji armia polska była siłą decydującą .Siłą, która sprawiła że bojarzy uznali w Władysławie synu Zygmunta III Wazy nowego cara. Żółkiewski stanął na początku sierpnia pod murami Moskwy, gdzie nowe władze przyjęły go uroczyście. Układem z 27 sierpnia królewicz Władysław został uznany carem Rosji a następnego dnia mieszkańcy Moskwy złożyli przysięgę wierności swojemu nowemu carowi Władysławowi .
Zawarty układ nie przetrwał długo z powodu ambicji Zygmunta III, który pragnął carskiej korony dla siebie, by później połączonymi siłami Rzeczypospolitej i Rosji móc odzyskać swój dziedziczny tron szwedzki. Nie bez znaczenia była tez uzasadniona obawa, że Władysław wkrótce po objęciu tronu, zgodnie z moskiewskim zwyczajem, zostałby zamordowany.
Sukces ten, odniesiony prawie dokładnie w 200-lecie bitwy pod Grunwaldem, był olbrzymim sukcesem militarnym i politycznym. Jest on jednak, po dzień dzisiejszy, słabo eksponowany w stosunku do innych zwycięstw oręża polskiego.
Zupełnie odmiennie traktowana jest wojna lat 1609-18 i bitwa pod Kłuszynem w Rosji. Dla Rosjan wojny z Rzeczpospolitą Obojga Narodów w początkach XVII wieku były i są traktowane przez rosyjskich historyków podobnie jak odparcie Napoleona w 1812 r .
Jest więc w Europie całkiem niemała społeczność, licząca prawie 144 milionów obywateli, która pamięta dobrze sukcesy oręża polskiego. Nawet wyparcie, po dwóch latach, Polaków z Moskwy w listopadzie 1612 roku uczyniła swoim świętem narodowym .
Keram
